MIH (hipomineralizacja trzonowcowo-siekaczowa): najważniejsze fakty dla rodziców
Czy na nowo wyrzniętych stałych zębach Twojego dziecka widać kredowobiałe, żółtawe lub brunatne plamki? To nie musi być tylko defekt estetyczny. Często to pierwszy znak osłabienia szkliwa lub choroby.
Dr Aleksandra Kalandyk-Konstanty z krakowskiej kliniki Loftdent wyjaśnia, czym jest MIH, skąd biorą się takie zmiany i jak — dzięki nowoczesnym, bezbolesnym metodom, w tym infiltracji Icon — można skutecznie pomóc małym pacjentom.
Jak powszechne jest MIH?
Szacuje się, że problem dotyczy ok. 10–15% dzieci w wieku szkolnym. To znaczy, że w niemal każdej klasie znajdzie się kilkoro uczniów z defektami szkliwa. Coraz częściej obserwuje się też inne źródła białych plam: wczesną próchnicę i odwapnienia pojawiające się już u kilkulatków.
– Do gabinetu często trafiają dzieci ze zmianami na świeżych „stałych”. Rodzice myślą: „to tylko wygląd”, a tymczasem bywa to początek osłabienia szkliwa, próchnicy lub MIH – podkreśla dr Kalandyk-Konstanty z Loftdent.
Czym właściwie jest MIH?
MIH to zaburzenie rozwojowe szkliwa powstające podczas amelogenezy. Szkliwo osiąga prawidłową grubość, ale ma gorszą, porowatą budowę. Taka powierzchnia zużywa się szybciej i łatwiej poddaje działaniu bakterii.
Konsekwencje: zęby częściej się kruszą, szybciej próchnieją i są nadwrażliwe. Plamy mogą mieć barwę od mlecznobiałej po brązową. Zwykle problem dotyczy pierwszych trzonowców stałych i siekaczy, dlatego uwidacznia się około 6. roku życia, gdy pojawiają się „szóstki” i przednie zęby stałe.
– MIH to nie tylko kwestia urody uśmiechu. Takie zęby reagują na zimno, ciepło i słodkie smaki, a leczenie wymaga specjalnych procedur. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie — okres 6–8 lat to czas największego ryzyka – zaznacza ekspertka.
Skąd się bierze MIH? Najczęstsze czynniki
Przyczyny są złożone i wciąż badane, jednak najczęściej wymienia się:
-
Choroby z wysoką gorączką i nawracające infekcje w pierwszych latach życia.
-
Niedobory żywieniowe, zwłaszcza wapnia, fosforu, witamin D i A.
-
Wpływ środowiska: jakość wody, toksyny, metale ciężkie.
-
Predyspozycje genetyczne zwiększające podatność na wady szkliwa.
-
Leczenie antybiotykami w czasie formowania się zębów.
-
Nieprawidłową podaż fluoru — zarówno zbyt mało, jak i zbyt dużo w kluczowym okresie może pozostawić białe plamy lub osłabić strukturę szkliwa.
Jak leczy się białe plamy i MIH?
Ponieważ osłabienie dotyczy całej grubości szkliwa, terapia jest dobierana etapowo do nasilenia zmian.
Gdy zmiany są łagodne:
-
Remineralizacja preparatami z fluorem, wapniem i fosforanami — wzmacnia szkliwo, stabilizuje sytuację i zmniejsza nadwrażliwość.
Gdy zależy nam na estetyce i „zamaskowaniu” plam:
-
Infiltracja Icon — żywica penetruje mikropory szkliwa, poprawia jego optykę i wyrównuje kolor. Efekt widoczny natychmiast, bez borowania i utraty zdrowej tkanki.
-
Wybielanie — często łączone z infiltracją, by ujednolicić barwę całego uzębienia (nakładkowe pod kontrolą lub gabinetowe — zależnie od wieku i stanu zębów).
Przy bardziej zaawansowanych ubytkach:
-
Odbudowy kompozytowe, bonding, lakierowanie — stosowane, gdy brzegi zęba kruszą się, a szkliwo jest mocno osłabione. Dobór metody zależy od rozległości i głębokości defektu.
Dlaczego szybka reakcja jest tak ważna?
Im wcześniej postawiona diagnoza i wdrożone leczenie (remineralizacja, infiltracja, odbudowy), tym większa szansa, że uchronimy zęby przed kruszeniem, nasilającą się nadwrażliwością i koniecznością bardziej inwazyjnych zabiegów w przyszłości.
Praktyczna wskazówka: zauważasz plamki na świeżo wyrzniętych stałych zębach? Umów dziecko na kontrolę u stomatologa dziecięcego. Wczesna konsultacja to najlepsza inwestycja w zdrowe, mocne szkliwo.
