Jest żywiołem o bogatej symbolice. Użyźnia ziemię i wzmacnia ciała. Ma moc oczyszczania, ale w historii chrześcijańskiej jej charakterystyka została poszerzona. Woda stała się narzędziem miłosierdzia Bożego oraz symbolem Nowego Przymierza, które Chrystus podkreślił w czasie Chrztu Świętego w rzece Jordan. Jakie jeszcze ma znaczenie?
Woda w Kościele Katolickim jest niezbędnym elementem aspersji, czyli chrześcijańskiego rytuału, w którym kapłan święci wodę i za pomocą kropidła znaczy nią wiernych, w ramach aktu pokutnego. Woda była tematem wielu mów proroków i od początków chrześcijaństwa nieodzownym elementem wielu rytuałów.
Woda jako znak życia i śmierci
Dzięki niej trwa życie, ale kiedy pojawia się jej nadmiar, może stać się śmiertelnie niebezpieczna. W Biblii została wspomniana aż 671 razy! Po raz pierwszy w Księdze Rodzaju: „Ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami”. Po raz ostatni wymienia ją Apokalipsa: „Niech wody życia darmo zaczerpnie”. Pismo Święte ukazuje ją jako życie, śmierć i oczyszczenie. Dla chrześcijanina jednak pełne znaczenie obnaża podczas Chrztu Świętego.
Wody używa się przy różnego rodzaju błogosławieństwach, konsekracjach i święceniach. Katolik żegna się wodą święconą, wchodząc do kościoła – wszystkie te obrzędy mają przypominać początek, czyli Chrzest Święty, przez który ludzie zostali wcieleni do wspólnoty Kościoła. Woda jest symbolem śmierci w czasie obrządku Chrztu Świętego, ale i życia – umiera jeden człowiek, a rodzi się nowy. Wydarzenie, jakim był potop wspomniany w Biblii, ukazuje wodę, która niszczy grzeszną ludzkość, z drugiej zaś strony ratuje Noego i jego rodzinę, sprawiedliwego i umiłowanego przez Pana człowieka. Podobnie jest przy wyjściu Izraelitów z niewoli egipskiej. Lud wybrany przechodzi suchą stopą, a Egipcjanie giną w odmętach żywiołu.
Woda – żywioł pełen znaczeń dla Kościoła Katolickiego
Woda w kościele miewa też czysto higieniczne znaczenie. To w niej kapłan obmywa ręce przed Komunią Świętą i czyści z jej udziałem kielich eucharystyczny. Wodę święci się na początku Mszy Świętej i kropi nią wszystkich zebranych, by podkreślić ich przynależność do Boga i wspólnoty kościelnej. To ona obok krwi wypływała z boku Chrystusa – akt ten współcześnie symbolizuje jej rytualne zmieszanie z winem podczas Eucharystii. Oczyszcza i na nowo odradza oraz przygotowuje do przyjęcia najświętszego Sakramentu, by każdy chrześcijan mógł osiągnąć życie wieczne. Poświęcona i przyniesiona do domu, kiedyś była umieszczana obok drzwi wejściowych i małego kropidła, z których domownicy korzystali, wychodząc. W ten sposób oddawali się pod opiekę Bogu, wierząc, że uchroni ich przed złem, niebezpieczeństwem i pozwoli bezpiecznie wrócić do domu.
